ibili | Eibarko euskara

1. ibili

1. ibiltze (ibilli). da ad. (TE). Andar, marchar, moverse, funcionar, andar. Ume honek ez dau beste gauzarik buruan, ibiltzia baiño. / Ese niño no tiene otra cosa en la cabeza que andar. / Etenda zegozen, egun osuan ibilli ta ibilli ein ondoren. (Zirik 118). / Eztabil [erlojua]. Eztakit zer emongo neukian ibiltziarren. (Zirik 65). / Miñik ein barik ibilli hakitt, e! (Zirik 56). / Argi ibili hari.

2. ibiltze (ibilli). da ad. (TE). Andar, estar, ocuparse en algo. Juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16). / Juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16). / Zure billa nenbillen ni. / Yo andaba en tu busca. / Ordu betian errekan ibili ondoren, gauza gutxi harrapau eban. (Zirik 35). / Modara jantzi ta modara ibilli. (Zirik 85). / Kokotzat ebillen Batista kojua. (Zirik 103). / Behin, juan zan guraso bat bere semiari elgorrixa osatzen ibili zan medikuarengana. (Zirik 16). / Mediku askokin ibilli naiz gaiñera. (Zirik 102).

dabillen lekuan. esap. (EEE). Ande donde ande, esté donde esté. Dabillen lekuan dabillela. Mutiko hori tripa zorririk barik ibiliko da dabillen lekuan.

2. ibili

2. (ibilli). iz. (TE). Camino, recorrido, caminar. Gaurko ibillixak on ein desta. / La jornada de hoy me ha sentado bien. / Tripiau bajatze alde, lantzian behin, mendi ibili bat eitten hasi nok. (Zirik 57). / Haren errenkako ibilixa. (Zirik 103). / Zaldunagaz urten eban ibilli batera. (Ibilt 482). / Mendi ibilli bat egiñ ondoren, etxeruzkuan, berihalaxe hartzen dogu burdiña usaiña Eibarrera hurreratzian; begi-itsuan be igarriko genduke nora goiazen. Ik. ibillera, ibillaldi.