Eibarko euskara hiztegia

iñon [inoren] . izond. (TE). De alguien, de alguna persona, de otro,-a.   Edutezko genitibo markadun formia da. Iñona, norberana beziñ ondo edo hobeto gorde bihar da. / Lo ajeno, se debe guardar tan bien o mejor que lo propio. Ik. iñor.