Eibarko euskara hiztegia

hirutu hirutze [hirotu] . du ad. (ETNO). Pudrir(se), secarse los troncos.   Egur asko, berandu ebagi edo denpora askuan gordetzen diranian ondo lihortu biharrian zahittu egitten dira, usteldu; berdia izatetik igartu barik usteltzera egitten dau. Honi egurroni hirua ein jakok. / Hau egurrau hirutu dok eta ez jok balio. / Honek tronguonek kanpotik itxura edarra jaukak, baiña barrutik dana hirututa dagok. Ik. hirua egin, ixu, ireskatu, hiru.