garbatu
garbatze
( garbatutze)
.
zaio
ad.
(
TE).
Arrepentirse.
Ez dau balio garbatutziak, erremedixorik ez dauken gauzetan. / No vale el arrepentirse en las cosas que no tienen remedio. /
Okerra eiñ eta gero etortzen da garbatzia. / Despues de haber pecado viene el arrepentimiento. /
[...] damutasunen eztena, garbatze beranduak eta azken sari herrena. (Ibilt 90).
/
Ez neban iñoiz buruan erabilliko [...] nere ondo-eiña garbatu biharrik izango nebana. (Ibilt 479).
Ik.
damutu.
