Eibarko euskara hiztegia
ezkutu
1.
izond.
(TE).
Oculto,-a,
secreto,-a.
Toki ezkutua eta bakartasunez betia, baiña hala ta guzti, ez tentaziñorik bakua. / Lugar oculto y lleno de soledad, pero así y todo no exento de tentaciones. /
Toki bakarti ezkutu batera. (Ibilt 460)
2.
iz.
(OEH).
Escondrijo,
lugar oculto.
Eta Osiñondok beste ezkutu batetik. (Zirik 73).
Ik.
ezkutuleku.
ezkutuan.
adlag.
(OEH).
En lugar secreto,
en lugar oculto,
a escondidas,
en secreto.
Eta behin botikarixua botikan zala eta bere emaztia han ezkutuan gordeta entzun gurarik [...] (Ibilt 472).
/
Testigu aurrian eiñ biharra ezkutuan eiñ biharreko jardun hori. (Ibilt 455).