ezetz | Eibarko euskara

ezetz

1. adlag. (TE). Que no. Bere bihotzeko emazte gurako neskatilliak, garbi-garbi esan detsa ezetz. / La elegida de su corazón, que la hubiera querido para esposa, claramente le ha dicho que no. / Ezetz!, ez datorrela! / ¡Que no, que no viene! Anton. baietz. Normalian ziharkako estiluan erabiltzen da, baiña batzuetan zuzeneko estiluan funziño reiteratibua be badaka, TEk diñuan letz (TE, 368).

2. iz. (TE). Negativa, no. "Forma nominal del adv. de negación ez" (TE, 368). Ezkongei zala, Antoni ederrak ezetza emon zestan. / Siendo soltera la hermosa Antonia, me dio la negativa (el no). / Errekaua eittiak eta ezetza hartziak ez najok bildurtzen. (Zirik 126). / Gura ez baleu lezko ezetz batzun ondoren, esan zetsan ziraunki: [...]. (Ibilt 478). Ik. ezezko. Anton. baietz.

3. interj. (ETNO). A que no. Jokuetako berbia da, posturetakua. Anton. baietz. Boletan, bat /bi /hiru ezetz! esaten da; probetan, esaterako, berrogei ezetz!, bost eta laren ezetz!, ondu ezetz! eta antzerakuak esaten dira.

ezetzian. [ezetzean] . esap. (TE). En que no, creyendo que no. Hor behin betiko esanda: ezetzian nago nahiz da hill! / ¡Hélo ahí dicho de una vez para siempre; estoy en mi negativa aunque me maten! Anton. baietzian. Egon, geldittu, euki... aditzekin. Entonaziñua: ézetzian.