Eibarko euskara hiztegia
ezer
1.
izord.
(TE).
Nada.
Ezezko testuinguruetan: ezebez.
Ezer ez dauka, eta harrokerixaz beteta dabil. / No tiene nada, y anda lleno de orgullo. /
Ez ei zetsan ezerk min gehixago emoten bere anaiakin mediku karreran gastautako diruak baiño. (Zirik 51).
/
Ezerk ez eban han ikararik. (Ibilt 467).
/
Ezer ez da ixillekorik euren artian, (Ibilt 456).
Ik.
ezebez.
2.
izord.
Algo,
alguna cosa.
Galderazko, baldintzazko eta ezezko perpausetan: zeozer, gauzaren bat.
Ezer bihar badozu esan.
/ Si necesitas algo dímelo. /
[Juezak] Gaiñera, asto bati andria deitziak ez badauka ezer txarrik. (Zirik 50).
/
Ta, afaltzeko ezer ba al dozue? (Zirik 118).
/
Ia iñoiz ikusi destazun ezer txarto pentsau eraitzeko gauzarik. (Ibilt 480).
Ik.
zeozer,
zerbait.
ezertarako gauza ez izan.
esap.
(OEH).
No valer para nada,
quedarse inválido,-a.
Beste ezertarako gauza eztanak egitten ei dau biharra. (Zirik 103).
ezertxo be.
[ezertxo ere]
.
esap.
(OEH).
Nada,
algo,
alguna cosa.
Ezezko eta galderazko perpausetan erabiltzen da: ezertxo be (ez).
Axaxa emoteko ezertxo be bihar ez. (Zirik 119)