Eibarko euskara hiztegia
euki
eukitze
[eduki]
.
du
ad.
(TE).
Tener,
poseer.
Sintetikua da.
Ezertarako be ez dauka adolerik. / No tiene aliño para nada. /
Gura neban danak agurtzia, baiña ez neban euki denborarik. / Quería despedirme de todos, pero no tuve tiempo.
Gerokua euko egitten da gehixenetan, gaztiaguak eukiko be esaten daben arren (baitta TEk berak be).
daukan.
izond.
(TE).
Que tiene dinero,
que tiene bienes.
Izatez, forma relatibua da. / "Hombre de bienes" (TE, 287).
Daukanak ez daukanari laguntzia balitza, beste gauza bat izango litzake mundua. / Si el que tiene ayudara al que no tiene, otra cosa sería el mundo. /
Urte barri barri, txarri belarri, daukanak ez daukanari zaria bete madari.
/
Daukanari darixo.
/ Señal de que tiene. /
Daukanak dauka, ez daukanak baleuka.
/ El que tiene tiene, y el que no si lo tuviera.
Ik.
euki.