Eibarko euskara hiztegia
    
    
    
        
    
    
    
        
            
            
                
                    
                             
                            1. etzin
                            
                            
                    
                    
                    
 
 
    
        
    1.
        
        
            etzintze
            [etzan, etzate]
            
            
(etzan, etzun).
        
        da
        
ad. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Acostarse,
                
                
                
                echarse,
                
                
                
                tumbarse.
                
                
            
            
             
              
            
            
                Lur gorrixan luze-luze etzin nintzan eta luak hartu ninduan hurrengo egunera arte. / Me acosté a todo lo largo sobre la tierra desnuda y me dormí hasta el día siguiente. / 
            
                
                Etzintzia bihar neuke txarragorik ez dakiran etorri, baiña astirik ez. / Necesitaría acostarme en evitación de algo peor, pero no tengo tiempo. / 
            
                
                Ta gero, sapaixan ez ezik, ohe bigun goxuan etzin zan gure Pernando. (Zirik 118).
 
            
                
                
                
                 
                    
                        
                    
                        
                    
                        
                    
                
                
                 Sarrera buruan etzin jarri dogu, baiña ez etzan eta etzun baiño gehixago erabiltzen dalako; hiru aldaerok darabiguz-eta bardintsu.
                
                            
                 
 
 
                    
                    
                    
                 
                
                
            
                
         
            
            
                
                    
                             
                            2. etzin
                            
                            
                    
                    
                    
 
 
    
        
    2.
        
        
            
            [etzan]
            
            .
        
        
        
izond. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Yacente.
                
                
            
            
             
              
            
            
                Lur honetako jaunan irudi etziña, elixataixan. / La estatua yacente del señor de estas tierras está en el pórtico de la iglesia.