Eibarko euskara hiztegia
estu
1.
izond.
(
TE).
Estrecho,-a.
Onerako bidia, estua; txarrerakua, zabala. / El camino para el bien es estrecho, ancho el del mal.
2.
izond.
(
TE).
Severo,-a,
estricto,-a,
riguroso,-a.
Gizon estua, zintzua danetik. / Siendo honrado, es hombre que se apura.
3.
izond.
(
OEH).
Estrecho,-a,
íntimo,-a.
Hain zan lagun bixen artian kidetasun estua. (Ibilt 456).
4.
adlag.
(
TE).
Apretados,-as.
Estu agertzen gara hainbeste lagunegaz etxian. / Nos encontramos estrechos en casa con tantas personas.
5.
izond.
(
TE).
Angustiado,-a,
apurado,-a,
preocupado,-a.
Estu nintzan ni orduan, zorren azpixan. / Entonces yo estaba apurado bajo deudas. /
Une libreak urri dituen bizimodu estu [bat]. (Zirik 6).
/
Diadar estua. (Ibilt 489).
/
Dukesia estu, Zaldunak ez ebalako aittu gura, aitzen emon nahi zetsan bere sua. (Ibilt 477).
estu eta larri.
esap.
(
OEH).
Muy apurado,-a,
impaciente.
Gadutako apurren bat barriz bereganatzen ete eban, han ebillen gure Txorixa estu ta larri. (Zirik 76).
estu hartu.
du
ad.
(
TE).
Apurar,
apremiar,
poner en un aprieto.
Tratu txarra hartu edo pasau erain (EEE).
Alperrik hartu eben estu, gauza guztiak ukatu zittuan. / A pesar de acosarle estrechamente, negó todas las cosas. /
Estu hartu niñuan uezabak berandu heldu nintzalako. /
Egarrixak hartzen eban estu. (Zirik 116).