Eibarko euskara hiztegia
esnatu
esnatze
( esnatutze)
.
du
ad.
(
TE).
Despertar(se).
Esnatu nintzan izardittan, dana bustitta. / Me desperté todo mojado de sudor. /
Esnatu neban goizeko hamarretan, eta ondiok logura zan. / Le desperté a las diez de la mañana y todavía tenía sueño. /
Goizian goizago esnatutzia gura neuke bixar. / Mañana quisiera despertarme temprano. /
Lo zegozen bihargiñak esnatzia, ez zan izan danen pozerako. / El despertar a los trabajadores que vivían dormidos, no fue para contento de todos. /
Barruko asetasunak edo garraztasunak esnatu eban Pernando. (Zirik 19).