Eibarko euskara hiztegia

eskatzaille [eskatzaile] . izond. (TE). Pedigüeño,-a (profesional), mendicante. Motxaillak beziñ eskatzallia. / Tan pedigüeño como los gitanos. / Fraille eskatzaille eiñ eban Italia guztia. / Recorrió toda Italia de fraile mendicante. / Eta jakiñ eskatzaillia kristau ona zana, azkenian laga zetsan burutik-beherako soñekuori. (Ibilt 464). / Aindu zittuan bere zerbitzailliak billau zeixen eskatzaille haura. (Ibilt 460). Ik. eskeko.