Eibarko euskara hiztegia
erregutzaille
[erregutzaile]
.
izond.
(
TE).
Rezador,-a (de oficio),
que ruega,
intercesor,-a.
Erregutzaillia, euren burua baiño besterik kontuan izan barik, ardurabako bizi diranen ordez. / Rezador en lugar de los que viven descuidados sin tener cuenta más que de sí mismos. /
Ahazturik emakumia zana, erregutu biharrekua erregutzaille ibilli barik. (Ibilt 475).