Eibarko euskara hiztegia
erregutu
erregutze
.
du
ad.
(
TE).
Rogar,
suplicar,
implorar.
Erregutu zetsan parkatu zeixola behin betiko. / Le rogó que le perdonara una vez para siempre. /
Alperrik zan hari erregutzia, harrizko bihotza ebalako. / Era en vano rogarle, porque tenía el corazón de piedra. /
--Zoro gaiztuori! Zeiñek detsu zuri ezer erregutu! (Ibilt 477).