Eibarko euskara hiztegia
ernegau
ernegatze
[ernegatu]
(erneau, erniau).
du
ad.
(
TE).
Irritar(se),
enfurecer(se),
exasperar(se).
Ernegatzen nago, bihar dorana ondiok etorri ez dalako. / Estoy rabiando por no haber venido todavĂa quien necesito. /
Alperrik da ernegatzia; eruan onian hartu bihar dittugu onak eta txarrak mundu honetan. / No vale el renegar; con paciencia hay que llevar en este mundo lo bueno y lo malo. /
Andriak, ernegauta, esan zetsan Martini: [...]. (Zirik 63).