Eibarko euskara hiztegia
erbeste
iz.
(TE).
País o pueblo no propio,
el extranjero.
Norberan herrixa ez dana.
Erbestia, alperrik ederra, beti erbestia. / El extranjero, a pesar de su belleza, es el extranjero. /
Sanjuanetan, Sumendixako iskua partitzeko eta, gaixki ibilliko diala diñue, karnazeruak danak biharrian Eibarren... Baiña! erbestetik ekarri bihar....
Ik.
atzerri.
TEn sasoian erbeste berbia gehixago erabiltzen zan bere pareko atzerri baiño.
erbesteko.
izlag.
(TE).
Foráneo,-a,
forastero,-a,
extranjero,-a.
Herrikua ez dana.
Erbestekua zalako ez eben ondo hartzen. / Porque era forastero, no le trataban bien. /
Sanjuanak heltzen diranian, Eibarko jaixak dirala-ta, herriko musikueri be jai emoten detse, eurak be herriko jaixekin aprobetxau deittian; eta erbesteko musikuak ekartzen dira. (Zirik 20).
Ik.
kanpotar,
atzerriko.
Anton.
herkide,
herriko.