Eibarko euskara hiztegia
1. entzun
1.
entzute
(entzutze)
.
du
ad.
(TE).
Oír,
escuchar.
Entzun kristauok: alkar maittatizue izenan jabe izateko! / ¡Oíd, cristianos!, ¡amaos los unos a los otros para justificar el nombre! /
Ikasteko, bestieri entzutzia onena. / Lo mejor para aprender es escuchar a los demás. /
Badot entzutzia autua nola izan zan. / Tengo oído cómo fue el asunto. /
Asko entzutzen dira gure herrixan. (Zirik 82).
entzun-zale.
iz.
(OEH).
Aficionado,-a a oir,
oyente.
Bardiñeko berotasun zorua agerturik bere sermoi entzunzaliandako. (Ibilt 463).
Ik.
entzunlari.
Ez da berba arrunta. Ez da normalian erabiltzen.
entzutekuak entzun.
[entzutekoak entzun]
.
esap.
(OEH).
Escuchar una reprimenda.
Gautxorixak entzun zittuan entzutekuak. (Zirik 29).
ez-entzun egin.
(ez-entzuna egin).
esap.
(AS).
Hacer como que no oye,
hacerse el sordo,
hacer oídos sordos.
Afarixa zeiñek prestatuko zeban galdetu genduanian ez-entzuna egin zeban Jose Marik. /
Harek ez detsa iñori ez-entzunik egin.
/ Aquel a nadie ha hecho oídos sordos. /
Ez-entzunarena eitten irauntzen ebala bere aitzen-emon-gura guztieri. (Ibilt 476).
Ezezko testuinguruetan: ez-entzunik egin
2. entzun
1.
iz.
(TE).
Obediencia,
docilidad.
Seme batak ez eukan entzunik; bestia berriz, entzun-onekua. / Uno de los hijos no tenía obediencia; el otro en cambio, era dócil.
2.
izond.
(TE).
Famoso,-a,
conocido,-a,
célebre.
Gizon entzuna Euskal Herri guztian. / Hombre famoso en todo el País Vasco.
Ik.
aittu,
famau,
entzute haundiko.
entzun oneko.
izlag.
(TE).
Obediente,
dócil.
Seme oso entzun-onekua gure nausiña. / Hijo muy dócil nuestro mayor. /
Tamar, andra entzun-onekua. (Ibilt 393).
/
[Dama] entzun onekua maitte eban senarrantzat. (Ibilt 462).
entzunik bako.
[entzunik gabeko]
.
izlag.
(TE).
Desobediente.
Entzunik bako umia badogu behintzat diabru hau! / ¡Este diablo nos ha salido desobediente!