Eibarko euskara hiztegia
enparau
[enparatu]
.
iz.
(
TE).
Prójimo,
demás,
restante,
sobrante.
Bestiak; gaiñerakuak, ostianguak. / "Refiriéndose a personas, el prójimo; referido a cosas, lo demás" (TE, 314).
Norberan buruari bezela enparauari gura izan, Ebanjelixua. / Amar al prójimo como a sí mismo, el Evangelio. /
Bizirik urten ezkero, diruak eta enparauak ez detsa ardura. / En saliendo vivo, el dinero y lo demás no importan.
Ik.
enparauko,
ostiango,
gaiñeko.
Gitxi erabiltzen da Eibarren eta gehixenetan pluralian: enpárauak.