Eibarko euskara hiztegia
borondate
1.
iz.
(
TE).
Voluntad,
generosidad,
disposición.
Borondate gabe emotiak ez dau balixo. / No vale el dar sin voluntad.
2.
iz.
(
TE).
Voluntad,
facultad,
fuerza,
deseo,
propósito.
"Potencia del alma" (TE, 273).
Arimian ahaltasun bat da borondatia, gauzak eitteko edo ez eitteko bidian jartzen gaittuana. / La voluntad es una potencia del alma, que nos pone en camino de hacer o dejar de hacer las cosas.
borondatia izan.
[borondatea izan]
.
esap.
(
OEH).
Querer,
tener afecto (a).
Neu banintza borondate ona detsun Dama hori, zer esango zenduke zuk? (Ibilt 477).
/
Pobria koittau haundixa, baiña borondatia badetsu.
/ Pobre el muy desgraciado, pero voluntad te tiene