Eibarko euskara hiztegia

bideratu bideratze ( bideratutze) . du ad. (TE). Encaminar, guiar, encarrilar, enderezar.   Bidera bihurtu; helburu batera zuzendu. Galduta agertu naiz basuan, baiña ziharka bideratu naiz. / Me he encontrado perdido en el monte, pero bordeando, por fin me he encaminado. / Nekez baten, ahal izan neban zuzeneko bidera bideratzia. / A grandes penas pude al fin encaminarme al buen camino. / Itsasuan bideratutzia izarrengandik ahal izaten da. / El encaminarse en el mar, lo posibilitan las estrellas. / Ondo esanaz, bideratu eban onera. / Hablándole bien, le trajo a buen camino.  Esangura fisikua eta abstraktua daukaz.