biñatu
biñatze
[binatu]
( biñatutze)
.
du
ad.
(
TE).
Emparejar(se),
formar parejas [sobre todo referido a personas o animales].
Biñan, bikotetan jarri, batez be persona edo animalixak.
Udabarrixan, txoritxuak alkarrengana biñatzen dira. / En la primavera se aparean los pajaritos. /
Gaztedixia sasoiz biñatutzia komeni da. / Conviene que la juventud se aparee oportunamente. /
Erromerixan, neska-mutillak biñatzia gura izaten dabe etxera itxulitzeko alkarregaz. / En las romerías, los jóvenes buscan parearse para regresar a sus casas.