Eibarko euskara hiztegia
betozko
[bekozko]
.
iz.
(
TE).
Ceño,
ceño fruncido.
"Kopetilluna, ceñudo" (JSM).
Aspaldi honetan, betozko hasarriakin darabigu uezaba. / Esta temporada le traemos al patrono con el ceño fruncido. /
Morroia betozkuakin oheratu zan. (Zirik 61).
/
Akabautako pieziau, konturatu barik akastu juat. Uezabak jakitzen dabenian betozko makala ipiñiko jok.