Eibarko euskara hiztegia
besarkatu
besarkatze
( besakartutze)
(besakartu).
du
ad.
(
TE).
Abrazar(se).
Beso artian hartu, gehixenetan aiskidetasunez.
Hainbeste urtian alkar ikusi ez, eta besakartu giñan bero eta lagunki. / No habiéndonos visto en tantos años, nos abrazamos calurosa y estrechamente. /
Haxe zan bihotz-bihotzetik besakartutzia! / ¡Aquello sí que era abrazarse de corazón! /
Aindu zan hau Frailliangana besarkatu gurarik. (Ibilt 464).
Gaur egun behintzat, besarkatu arruntagua besakartu baiño.