Eibarko euskara hiztegia

beregandu beregantze [bereganatu] (bereganatze, beregandutze, ) (bereganatu). du ad. (TE). Adueñarse, apropiarse.   Bereganatu, jabe egin. Jabia hil barik, eziñ izan zittuan beregandu haren lurrak. / Sin matar al dueño, no pudo apropiarse de sus tierras. / Haren lurrak beregandutzia, heriotza baten kargia kosta jakon. / El apropiarse de sus tierras, le costó la carga de un crimen. / Nekez baten, ahaldu eban bihotzian erebixan maittia beregantzia. / Por fin consiguió adueñarse de la amada que traía en su corazón. / Galdutako apurren bat barriz bereganatzen ete eban, han ebillen gure Txorixa estu ta larri. (Zirik 76).