Eibarko euskara hiztegia

benetako izlag. (TE). Verdadero,-a, cierto,-a, auténtico,-a, de verdad, real.   "Con referencia a narraciones, sucedido, historia, en oposición a asmautakua, ficción" (TE, 239). Liburu horretan esaten diran gauzak, benetakuak. / Las cosas que se refieren en ese libro son reales. / Kristau benetakua Tolstoi zaharra. / Cristiano de verdad el viejo Tolstoi. / Zertarako ondo ein; ondo-ondo eingo banittuke, benetako lorak diralakuan konejuren batek jango littuke ta? (Zirik 13). / Ikusirik zaldun jator haren hoztasuna bere etxeko emakume guztiendako, itandu zetsan behiñ, nola izan zeikian benetakua agiri gura eban hoztasun haura. (Ibilt 458). Ik. egizko. Anton. asmautako.