Eibarko euskara hiztegia
belarri
iz.
(
TE).
Oreja,
oído.
Belarrixak danok dittugu, baiña han barrutiko soiñu jotzaillia, danok ez. / Orejas tenemos todos, pero el músico que actúa allí dentro, no todos.
Ik.
bekartsu,
bekarti.
belarri gogor.
izond.
(
TE).
Que no tiene oído musical.
Musikarako belarririk ez daukana.
Belarri gogorra izan arren, beti kanturako prest. / Aunque era duro de oído, siempre estaba dispuesto a cantar.
belarri on.
iz.
(
TE).
Buen oído,
oído fino.
Ume-umetatik dakar horrek belarri-ona. / Desde muy niño trae ese buen oído.
belarri-bedar.
iz.
(
ETNO).
Uva de gato.
(
Sedum album).
Belarri-bedarra be bai, beste bat. Nik aspaldixan ez dot ikusi. Kaktusa modukua da hori, belarri-bedarra, belarriko miña kentzen dabena. Estutu kotxarilla baten hartuta, estutu ta bota tantak belarri barrura.
Ik.
belarrikomin-bedar.
belarri-oste.
iz.
(
TE).
Temporal (hueso).
Belarri-ostian zulatu hazurra eta osatu eben. / Le curaron perforándole el temporal.
belarriko zulo.
iz.
(
TE).
Conducto del oído.
Belarriko zuluan sartuta daukat atzoko soiñua. / Tengo metida en los oídos la música de ayer.
belarrixa euki.
du
ad.
(
TE).
Tener buen oído,
tener oído fino.
Kanturako lehelengo bihar dan berezkua, belarrixa euki. / Lo natural primero que hace falta para el canto, es el oído. /
Ondo merezitta izango zenduke hillgo baziñuez, zeure etsaiari belarri hobia dozunetik, ondo gura detsueneri baño. (Ibilt 481).
Belarrixa euki / izan bixetara, baiña euki normalagua.