Eibarko euskara hiztegia
1. bedinkatu
1.
bedinkatze
[bedeinkatu]
(bedinkatutze)
(bedeinkatu).
du
ad.
(TE).
Bendecir.
Sanblasko opillak bedinkatzen ziran Santa Inesen, Isasi gaiñian. / En Santa Inés, arriba de Isasi, se bendecían las tortas de San Blas. /
Ogixa bedinkatutzia ohi genduan etxian, hasi baiño lehen, laukuari kurutzia eta mun einda. / Era costumbre en casa, bendecir el pan antes de empezar la hogaza, haciéndole el signo de la cruz y besándola. /
Garixak bedinkatzia, maietzian. / El bendecir los sembrados, en mayo.
Anton.
madarikatu.
2. bedinkatu
1.
[bedeinkatu]
(bedeinkatu).
izond.
(TE).
Bendecido,-a,
bendito,-a.
Ur berinkatuakin garbittu eban ataixa, sorgiñak urrintzeko. / Limpió el portal con agua bendita, para alejar a las brujas. /
Bedinkatua zure sabeleko frutua.
/ Bendito el fruto de tu vientre. /
Jaun bedinkatua! Zer egin dozu emon detsuten diruagaz?
/
Jaungoiko bedinkatua! Ha zan ikustekua!
/
Genikako arbola da bedinkatua...
/
Bere emaztia zeguan diabruak hartuta, ez kurutzak eta ez ur bedinkatuak baketzen ebela. (Ibilt 465).
Ik.
bedinkatutako.
Anton.
madarikatu.
2.
[bedeinkatu]
(bedeinkatu).
izond.
(NA).
Gran,
espléndido,
fenomenal.
Goi maillia aitzen emoteko erabiltzen da.
Lehenao esaten zan hamen "lapur bedinkatuak dia horrek", lapur haundixa zanian ero; neskan bat, politta, eta "bedinkatua!". Zera, hola gauza zera danian, "ño!, berinkatua!".
3.
[bedeinkatu]
(berinkatu).
izond.
(JME).
Dichoso,-a (peyor).
Dontsua (zentzu peioratibuan).
Ai, ai-ai, asto berinkatua, sinistu eitten dok gaiñera; zelan biziko dittuk ba iretargixan gizonak? (Zirik 109).