Eibarko euskara hiztegia
bastotu
bastotze
( bastotutze)
.
da
ad.
(
TE).
Volverse grosero,
ordinario,
vulgar,
embrutecerse.
Basto bihurtu. Txartu.
Lehen zan garbixakin, bastotu ein jaku txakurra. / Con lo limpio que antes era el perro, se nos ha vuelto ordinario. /
Bastotutzia nahikua ez dala, gaiztotu ein da gizon ha. / No bastante con haberse hecho un ordinario, se ha vuelto malo aquel hombre. /
Tabernatik dator gizona bastotzia. / De la taberna viene el embrutecimiento del hombre. /
Arduari ura gehitzia da bastotutzia. / AƱadir agua al vino es echarlo a perder.