Logo Eibarko Udala
1. barren
1. iz. (TE). Parte extrema inferior de un lugar u objeto.   Zerbaitten (leku,erropa, ohe...) beheko aldia edo ertza. Barruko gona zurixan barrena, lehen zeregiñ haundikua izaten zan. / El volante de la falda interior, antes solía ser de mucho trabajo. / Gona-barrena, azpilduriakin jota eukan. / El borde de la falda la tenía rematada con un dobladillo. / Isasi-Barrenan eta Barrenenguan jabiak, Markeskuak. / Los dueños de Isasi-Barrena y Barrenengua, los del marqués. / Eta hara nun agertu zan lurrian, ohe barrenian jarritta oraiñela eskuetan erdi husturik ebala. (Zirik 19). Anton. guen.  Erropa barrena izendatzeko: gona-barrena, fraka-barrenak; lekuzko esanguriakin: mendi-barrena...; ohian hanketako partia:ohe barrena.
2. iz. (TE). Término, final, cabo, límite, linde. Mundu honetako buruko miñen barrena, heriotzia. / El término de las angustias de este mundo, la muerte. Ik. guen.
2. barren
2. adlag. (TE). Pero si (para reforzar una afirmación).   "Elemento adverbial confirmativo de un supuesto verbal" (TE, 220). Egixa da barren lauzik bage etorri dana!. / ¡Si es verdad que ha venido sin un cuarto! / Hi! eibartarrak dittuk barren!. / Erlojuan billa zabiz? eskuturrian dakazu barren! / Nora zoiaz hain goiz?, oindiok seirak dira barren. / Eztok (ez dok) barren txixarik eitten.(Zirik 75). / --Hi purgatorixora, ta azkar gaiñera. --Baiña, gu, Aita Santuan lagunak gara barren.... (Zirik 93). / Tira andra, tira andra; ez hari holan jarri. Baiña zelan sinistu zestanan ba? Kiñua ein neunan barren. (Zirik 29). / Baiña, norekin diharduk? Atzo etxetik kanpora ibilli nintzuan barren. (Zirik 79). Ik. baiezko.  Esangura adbersatibua be badauka.