Eibarko euskara hiztegia
azal
1.
iz.
(TE).
Piel,
epidermis.
Personen eta animalixen gorputza estaltzen dabena.
Azal zuriko jendian nausitasuna leku askotan azkenetan dago. / El señorío de los de piel blanca, está terminando en muchos lados.
2.
iz.
(TE).
Corteza de la madera,
piel,
peladura,
corteza.
Zugatzen, arbolen enbor eta adarren kanpoko estalkixa; baitta fruta, patata eta antzekuak estaltzen dittuana be.
Gerra denboran, patata azalak be janari ziran. / Durante la guerra, las peladuras de patata servían de comida. /
Egur guztia ez dok bardiña. Zati desbardiñak jakaz. Lehenengo, azalan azpixan, gizena datok, gizena edo lakia. Igualak dittuk. Gero, barrurago, gixarria; eta erdi-erdixan bihotza. Gizena biguna izaten dok, eta gixarria askoz gogorragua eta illunagua. /
Hemendik aurrera, mesedez, naranjen ta platanuen azalak gordetzeko, falta eingo deskuela-ta. (Zirik 112).
4.
izond.
(TE).
Superficial,
poco profundo,-a.
Baserri hartan lur azalak dirala esaten dabe. / Dicen que en aquel caserío las tierras son flojas. /
Entzutze haundikua, baiña jakitze azalak. / Grande su fama, pero su saber superficial.
azala eta hazurra.
esap.
(EEE).
Que está en los huesos,
esquelético,-a.
Pelukerixa batian sartu zan Itxura bako gizon argal bat; azala eta hazurra bakarrik agiri jakozen. (Zirik 88).