Eibarko euskara hiztegia

aurkittu aurkitze [aurkitu] (aurkittutze) (arkittu). du ad. (TE). Encontrar(se), hallar(se), aparecer. Aurkittu nintzan erbestian dirurik ezta. / Me encontré en tierra extraña sin dinero. / Aurkittu dot billa nenbillen gizona. / He hallado al hombre que buscaba. / Ez neuke gura haretxen lekuan aurkittutzia. / No quisiera encontrarme en su lugar. / Gura neuke sasoiz aurkitzia batzarrera. / Quisiera aparecer a tiempo de la reunión. / Senarrari aitzen emon zetsan, izorra aurkitzen zala. (Ibilt 484). / Dukiak kontu guzti hau ikusi ebanian, guztiro alai arkittu zan bere bake onera itxulitta. (Ibilt 484). Ik. tope egin, topau, billau, agertu, argittu.