Eibarko euskara hiztegia
atara
ataratze
[atera]
(etara).
du
ad.
(
TE).
Sacar,
extraer,
conseguir.
Drogosu horrek, atara dau lehenengo drogia. / Ese enredador, ya ha sacado el primer enredo. /
Etxetik urriñ etaratzia gura izan eban andra gaiztua. / Quiso sacarle lejos de casa a la mala mujer. /
Lehenengo premixua atara dau Gabonetako loterixan. / Ha sacado el primer premio de la lotería de Navidad. /
Atarairazu umia ataira apur baten. / Sácame al niño un momento a la puerta. /
Azkenengo hagiña atara deste. / Me han sacado la última muela. /
Drogia ataratzia zan haren asmua. / El sacar un barullo era su propósito. /
Hobeto ataratziagaittik, lan gehixago ein dot. / Por sacarlo mejor, he trabajado más. /
Bere erbi-txakur ta guzti be, gure Pernando gizajuak ez eban erbi aztarranik be atara. (Zirik 117).
/
Etara eidazu gorri bat. (Zirik 123).
/
Naixago dorala hill eta hartariko senar zaillagandik urten, eta bidian doran haurra atara horlako aitta bihotzgabe batengandik. (Ibilt 485).