Eibarko euskara hiztegia

arrimau arrimatze [arrimatu] . du ad. (ETNO). Juntar(se), arrimar(se). Oholak arrimau bihar jittuat txakurrakin. Ik. baztartu, estutu.  Arrimau (du ad) oholak, pelotia...; arrimau (da ad) sutondora.