arrantza | Eibarko euskara

1. arrantza

1. iz. (TE). Berrido, llanto clamoroso, lloro fuerte. Haren arrantzia Arrajolatik entzun ahal zan. / Su llanto se podía oír de Arrajola. / Umia arrantza batian negarrez euan ta amak ixiltze alde: [...]. (Zirik 89). Ik. irrintza.

2. iz. (TE). Rebuzno. Asto arrantziak esnatu eban. / Le despertó el rebuzno de un burro.

arrantza egin.

1. du ad. (TE). Berrear, llorar clamorosamente. Negar egin, zaratatsu. Ez jakuen geldittu beste arintasunik, arrantza eittia baiño. / No les quedó otro alivio que el llorar.

2. du ad. (ETNO). Rebuznar.

arrantza egin. du ad. (TE). Berrear, llorar clamorosamente. Negar egin, zaratatsu. Ez jakuen geldittu beste arintasunik, arrantza eittia baiño. / No les quedó otro alivio que el llorar.

arrantza egin. du ad. (ETNO). Rebuznar.

2. arrantza

2. iz. (ETNO). Pesca. Normalian bereiztu egitten dira arrantza eta peska Eibarren. Itsasokuari arrantza esaten jako, eta errekakuari peskia gehixago. Antzera peskari eta arrantzale.