Eibarko euskara hiztegia

anai [anaia] (anaixa). iz. (TE). Hermano. Munduko danok Adamengandikuak garanetik, danok anaiak. / En tanto que todos los del mundo procedemos de Adán, todos hermanos. / Bihar detsegu auzokoeri, anaiegaz dogun hartu-emona. / Debemos al prójimo la ayuda que nos prestamos los hermanos.  Oso gitxik darabixe anaixia, anaixa bat amaierako '-a' berezkua balitza lez. Artikulua hartzerakuan gehixenak anaia egitten dabe eta banaka batzuk anaixa. / Neba ez da erabiltzen.