Eibarko euskara hiztegia
alperrik
[alferrik]
.
adlag.
(
TE).
Inútilmente,
en vano,
en balde.
Alperrik milla bidar esan, beria ein biharrekua temoso zatar ha. / En vano decírselo mil veces, era aquél un obstinado que había de salir con la suya. /
Alperrik Marixa makillatu, berez bihar dau. (Temosua ez dau makilliak beretik atarako)
/ Es inutil emplear el palo para convencer al obstinado. /
Olixua eta biñagria ez ibili alperrik nahastatzen. (Eziñezko gauzetan ahalegintzia alperrikua dala esateko).
/ No empeñarse inutilmente en cosas imposibles.
alperrik galdu.
[alferrik galdu]
.
du
ad.
(
TE).
Echar(se) a perder,
estropear(se),
deteriorar(se).
Dana alperrik galdu naiz hartu doten erarixakin. / Me he echado a perder con el líquido que he tomado. /
Alperrik galdu dozu etxian genduan gauzarik polittena. / Has echado a perder la cosa más bonita que teníamos en casa.