Eibarko euskara hiztegia
1. aittu
1.
aitze
[aditu]
(aittutze)
.
du
ad.
(TE).
Comprender,
entender.
Konprendidu.
Aittu dozu liburu horrek diñuana? / ¿Has entendido lo que dice ese libro?
Ik.
ulertu,
konprendidu.
Eibarren aittu erabiltzen da gehixenbaten, baitta konprendidu eta entendidu be; ulertu jende gaztiak eskolatik eta literaturatik jasota.
2.
aitze
[aditu]
( aittutze)
.
du
ad.
(TE).
Oir,
escuchar.
Entzun.
Aittu zittuan entzun gura ez dako berbak. / Hubo de oír palabras que no quería. /
Semiak gurasueri esaten dabena aittutzia Jaungoikuan legekua da. / El oír los hijos a los padres su consejo, es de la ley de Dios.
Gitxi erabiltzen da, entzun gehixago.
2. aittu
1.
[aditu]
.
iz.
(TE).
Entendido,-a,
sabio,-a,
versado,-a.
Zeozetan jakintsu dana.
Gizon aittua legietan. / Hombre entendido en leyes. /
Bidian matarifia billau eben, eta ha be heriotza kontuetan aittua zalako edo, geldittu erain detsa ta hartu dau Kaximiron pultsua. /
Ez da [...] eta ez txakur txiki ondo erakutsittakorik, noren zaunkak aittuko ez dittuanik beste aitturen batek. (Ibilt 486).
Ik.
aittun.
(Ibilt 486)
2.
[aditu]
.
izond.
(TE).
Renombrado,-a,
celebrado,-a,
célebre.
Famaua.
Gizon aittua Donostian. / Hombre celebrado en San Sebastián.
Ik.
famau,
entzute haundiko,
entzun.
Esanahi honekin gitxi erabiltzen da.