Eibarko euskara hiztegia
etxekalte
iz. / izond.
(TE).
Despilfarrador,-a,
malgastador,-a,
que trae la ruina a la casa.
Norberan etxian edo interesen kontra diharduanari esaten jako. / "Se dice del hombre que no mira por la casa o va contra ella" (TE, 358).
Gizonak, alperrontzi etxekalte negargarri batek urten detsa koittauari. / El marido le ha resultado a la pobre mujer, un lamentable vago disipador. /
Txorixa deitzen zetsen etxekalte bat ba ei zan Plazentzian. Etxekalte bazan be andriak ei zituan frakak. (Zirik 76).
/
Gehixenen eritziz etxekalte bat besterik ez zan. (Zirik 53).
Ik.
hondatzaille,
gastatzaille,
nagi,
alperrontzi,
alperki.
Etxekalte
gatxiz.
(TE).
Etxekalte (apodo).
Gu txikixak giñanian, Etxekalte esaten zetsen bat, lehenago zerbaitt izandakua (zana), Ospittalian bizi zan. / Cuando éramos chicos, un llamado Etxekalte, que había sido hombre de fortuna, vivía en el Hospital.