ugartu
ugartze
[ugertu]
( ugartutze)
.
du
ad.
(
TE).
Enroñar(se),
oxidar(se).
Ugarrak jan edo ugarrak jo.
Eibarko damaskiñua, arte politta, ugarra ez baleu beti gauzia hondatu guran. / Bonito arte el del damasquinado en Eibar, si no le amenazara siempre la roña del hierro. /
Damaskiñuak ez baleu ugartutzia, gauza eder haundixak eittera gertatzen dan artia. / Si no fuera por la oxidación, el damasquinado es un arte que se presta a realizar cosas hermosas. /
Burdiña larrixak lehenago dau ugartzia, galtzairu fiñak baiño. / Al hierro no trabajado le llega antes la oxidación que al acero fino. /
Ugartu ez deittian busti barik erabilli (piezak). /
Hire eskuetako izardixak aguro ugartuko jok heuk biharra egitten duan makiñia.