1.
nasaitze
[nasaitu]
(nasaittutze)
.
du
ad.
(
TE).
Tranquilizar(se),
aliviar(se),
calmar(se),
relajar(se).
Larrittasuna, kezkia, estuasuna gitxittu.
Gerria amaittu zanian, nahiz galdu, nasaittu giñan. / Cuando terminó la guerra, aunque derrotados, nos sirvió de tranquilidad. /
Ameriketara heldu giñanian, ha zan nasaitzia! / Cuando llegamos a América, ¡qué tranquilidad! /
Berba honegaz Dukia nasaittu zan biziko onduen. (Ibilt 483).
/
Gure Pernando urtebeterako nasaittuko ahal zan. (Zirik 50).
Anton.
estutu.