1.
maittatze
[maitatu]
(maittatutze)
.
du
ad.
(
TE).
Amar,
querer.
Urriñian gehixago maittatutzen da norberan lurra. / El uno era joven y la otra hermosa, no era de admirar el que se amaran. /
Bata gaztia eta bestia ederra, ez zan mira izatekua alkar maittatutzia. /
Jaungoikuan hurrengo, alkar maittatzia, hor Lege Zahar guztia.
Ik.
maitte izan,
mandamentu.