2.
        
        
            lohitze
            [lohitu]
            ( lohittutze)
            .
        
        du
        
ad. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Manchar,
                
                
                
                deshonrar,
                
                
                
                difamar.
                
                
            
            
             
              
            
            
                Txarrikerixa harekin lohittu eban bere izena bizi guztirako. / Con aquella cochinada manchó su nombre para toda la vida. / 
            
                
                [Zaldun bat] ausartu dalako zure emaztian garbittasuna [...] loittu guran ibiltzera. (Ibilt 479).